Problem szybkiego ogarnięcia zapisu przez pianistę należy rozdzielić na dwa różne zagadnienia - percepcję horyzontalną i wertykalną. Z muzyką fortepianową, tak jak z partyturami wiąże się konieczność czytania zapisu wertykalnego. Nawyk natychmiastowego ogarniania struktur pionowych może być wytworzony przy pomocy specjalnych ćwiczeń. Ciekawym sposobem jest czytanie z zastosowaniem kartonowego ekranu z dwoma wycięciami - przykład 25 ( za T. Dawydowna-Brianskaja dz.cyt.):
Ćwiczenie to składa się z trzech faz. Najpierw uczeń czyta tekst nutowy przez wąskie wycięcie. Jego wzrok koncentruje się tylko na jednym współbrzmieniu. Potem realizuje je na fortepianie. Szybkość przesuwania ekranu powinna stopniowo wzrastać. W drugiej fazie uczeń czyta ten sam tekst, ale przez szerokie wycięcie, które pozwala widzieć kilka grup wertykalnych jednocześnie zawartych w jednym takcie. W trzeciej fazie nauczyciel zabiera ekran. Wówczas uczeń powinien ten sam utwór zagrać od początku do końca płynnie.
Dobrym ćwiczenim na ogarnianie wzrokiem szerszego pola można być zapis przedstawiony w przykładzie 26 ( za B. Cywińska dz.cyt.), które jest swego rodzaju rebusem. Uczeń musi odczytać nazwy literowe dźwięków i podać hasło, czyli baba gada, a następnie powinien podaną melodię zagrać:
Rozwijanie umiejętności szybkiej percepcji tekstu może napotkać na trudności wynikające z zapisu nutowego. Jednak najważniejsze jest, aby położyć nacisk na wykształcenie u ucznia umiejętności kompleksowego rozumienia tekstu nutowego.
Ćwiczenia, które pomogą w rozwijaniu szybkiej percepcji zarówno wertykalnej jak i horyzontalnej, mogą opierać się nie tylko na zapisie nutowym, ale również na literach.
W przykładzie 27 ( za B. Cywińska dz.cyt.) uczeń powinien odczytać tekst nie odrywając wzroku od linii łączących literki, podobnie zbudowane jest ćwiczenie przedstawione w przykładzie 28 ( za B. Cywińska dz.cyt):
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz